Vandaag, 23 maart, zijn de Nederlandse Olympiërs gehuldigd en ontvangen door de koning en de koningin. De Olympische en de Paralympische Spelen in Pyeongchang waren zeer succesvol voor TeamNL. Met een respectievelijk 5de en 10de plaats in het landenklassement en 27 medailles waarvan 11 gouden waren het unieke Spelen.
Er waren verrassende medailles en verwachte. En een paar historische.
Ireen Wust en Sven Kramer lieten zien dat de aanhouder vaak wint maar niet altijd. Onvoorstelbaar dat Wust met haar meest recente overwinningen op de derde plaats van meest succesvolle Olympiërs van de Wereld terecht is gekomen, achter de grootheden Michael Phelps en Carl Lewis. Wat getuigt het van doorzettingsvermogen om vanaf Turijn 2006 iedere dag maar weer keihard te trainen, af te zien, je een heleboel zaken te ontzeggen, om ook in februari 2018 weer op het podium te kunnen staan.
Maar als we het hebben over doorzettingsvermogen… Er is een Olympiër die onmiskenbaar de verpersoonlijking van doorzetten genoemd mag worden: Bibian Mentel! Zonder iemand tekort te doen is zij toch de meest onverwoestbare van het hele stel. Begonnen met een amputatie van haar been als gevolg van een tumor. Dat weerhield haar niet van het snowboarden. Ook niet toen meerdere keren de kanker terug kwam. Ze bleef knokken zodat ze zich plaatste voor de Winterspelen van Sotsji, waar ze goud won. Vervolgens in de aanloop naar Pyeongchang een zware operatie aan haar nek, waar weer een tumor weggehaald en de nekwervels verstevigd moesten worden en een metalen fixatie. De enige belangrijke vraag van Mentel was: mag ik snowboarden. Direct na het groene licht hervatte ze haar training en won twee gouden medailles in Zuid Korea. Doorzetten loont. Niet altijd zoals onder andere Cheryl Maas heeft onder ondervonden. Maar wel vaak. Respect!